Czytelnicy pytają

Dziecko 6-letnie, z afazją, dopiero zaczyna mówić. Od 4 lat w terapii integracji sensorycznej. Na czym należy się teraz skupić na zajęciach? 

Bardzo dobrze, że dziecko jest przez cały czas w terapii integracji sensorycznej. Podjęcie innych działań jest zależne od tego, jak przebiega rozwój dziecka w innych sferach. Ciągła praca nad wzmacnianiem napięcia mięśniowego sprzyja poprawianiu czucia własnego ciała, a co za tym idzie – dziecko jest zdecydowanie lepiej przygotowane do planowania ruchu. 
Konieczne jest zatroszczenie się również o rozwój małej motoryki u dziecka. Będzie ona miała również pozytywny wpływ na rozwój mowy. Może więc dobrym rozwiązaniem byłoby połączenie zajęć z integracji sensorycznej z zajęciami z zakresu terapii ręki lub wprowadzenie ćwiczeń, które byłyby ukierunkowane na rozwój tego obszaru. Dobrze jest więc pochylić się tutaj nad rozwojem dużej motoryki, zwłaszcza wzmacniając mięśnie brzucha oraz obręczy barkowej, żeby później móc wprowadzić ćwiczenia związane z pracą bardziej precyzyjną, np. układanie klocków, puzzli, a na końcu z ćwiczeniami grafomotorycznymi. W ten sposób można też wspomagać koncentrację dziecka na zadaniu oraz budowanie jego pozytywnej samooceny. Warto jednak pamiętać o wprowadzaniu najpierw ćwiczeń prostych i stopniowym przechodzeniu do coraz trudniejszych i bardziej wymagających. 

Co jeszcze warto wprowadzać na zajęciach z integracji sensorycznej?

1. Wspieranie przetwarzania bodźców oralno-motorycznych

• U dzieci z afazją często występują trudności z czuciem w obrębie jamy ustnej, artykulacją i koordynacją aparatu mowy.
• Skupienie: ćwiczenia oralno-sensoryczne (dmuchanie, ssanie, żucie, wibrostymulacja, masaże twarzy, bańki, rurki do dmuchania, gryzienie gryzaków o różnych fakturach).
• Cel: poprawa czucia głębokiego i propriocepcji w obrębie jamy ustnej i twarzy → lepsze warunki do rozwoju mowy artykułowanej.
   

2.    Integracja słuchowo-ruchowa

• Dziecko z afazją może mieć trudności z przetwarzaniem bodźców słuchowych i ich integracją z ruchem.
• Skupienie: ćwiczenia rytmiczno-ruchowe (np. zabawy z instrumentami, chodzenie w rytm bębenka, sekwencje ruchowe do dźwięku).
• Cel: poprawa przetwarzania słuchowego i wspieranie rozwoju języka poprzez rytm i ruch.
   

3. Propriocepcja i układ przedsionkowy (ruch głowy i ciała w przestrzeni)

• Układ przedsionkowy i proprioceptywny wspiera uwagę, koordynację, mowę i planowanie ruchowe.
• Skupienie: aktywności typu: huśtanie, bujanie, turlanie, toczenie się po wałku, skoki, przeciąganie i pchanie przedmiotów.
• Cel: poprawa napięcia mięśniowego, koordynacji, koncentracji i ogólnej regulacji sensorycznej.
   

4. Stymulacja funkcji bilateralnych i przekraczania linii środkowej

• Dzieci z zaburzeniami rozwojowymi często mają trudności z integracją pracy obu półkul mózgu, co wpływa na mowę.
• Skupienie: ćwiczenia wymagające współpracy obu stron ciała (np. naprzemienne ruchy, zabawy z przeciąganiem liny, rysowanie oburącz).
• Cel: wspomaganie komunikacji między półkulami mózgowymi → lepsze planowanie językowe.
   

5. Regulacja emocjonalna i pobudzenia

• Wspieranie samoregulacji emocjonalnej jest kluczowe, szczególnie gdy dziecko zaczyna komunikować się werbalnie.
• Skupienie: włączanie technik relaksacyj...