Czytelnicy pytają

Jak najlepiej rozpocząć pierwsze zajęcia z dzieckiem, które ma trudności w nawiązaniu kontaktu?

Jeśli chodzi o nawiązanie kontaktu z dzieckiem, to najważniejsze jest poznanie jego słabych i mocnych stron oraz zainteresowań. Pierwsze zajęcia, nawet jeśli samodzielnie wykonywało się diagnozę, są takim momentem wzajemnego poznania. Podczas diagnozy zależy nam bowiem na tym, aby dziecko weszło z nami w interakcję, żebyśmy mogli jak najwięcej rzeczy zaobserwować. Terapia wiąże się z budowaniem relacji oraz wyznaczaniem granic. Proszę pamiętać, że na początku dziecko może być nieśmiałe, wycofane, trudno mu będzie rozstać się z rodzicem. Dlatego też wybieramy aktywności dla niego atrakcyjne, zachęcamy do zabawy, samodzielnej eksploracji sali, ale też dajemy możliwość odniesienia sukcesu. Kluczowe jest w tym wszystkim bycie cierpliwym. Proszę na pierwszych zajęciach nie nastawiać się na pracę terapeutyczną i nie przygotowywać zbyt dużej ilości aktywności. Trzeba być elastycznym i początkowo trochę podążać za dzieckiem. Z każdymi kolejnymi zajęciami powinno być łatwiej. Im dziecko lepiej pozna terapeutę oraz strukturę zajęć, tym będzie czuło się pewniej i bezpieczniej, a co za tym idzie, chętniej będzie wykonywało proponowane ćwiczenia. Bardzo ważne jest również docenianie każdego wysiłku podejmowanego przez dziecko, zwłaszcza jeśli samo na początku będzie chętne do zainicjowania jakiejś zabawy. 

Myślę, że bardzo istotne jest również, aby dążyć do tego, żeby dziecko zaczynało swoją przygodę terapeutyczną z prostymi ćwiczeniami i aktywnościami. Co to w praktyce oznacza? Że trudny sprzęt terapeutyczny, np. konik lub grzybek, powinien zostać odłożony w czasie. Podobnie jest z hamakiem, zwłaszcza jeśli u dziecka zostało zdiagnozowane obniżone napięcie mięśniowe.

Proszę pamiętać o przeplataniu ćwiczeń – najpierw robimy coś, co jest dla dziecka w miarę łatwe (nie obejmuje zaburzonego układu), a potem przechodzimy do ćwiczeń trudniejszych, bazujących na tych zmysłach, które wymagają systematycznej pracy i wsparcia. W ten sposób nie doprowadzimy do przeciążenia, przestymulowania czy zniechęcenia dziecka. Dążyć trzeba na tych pierwszych spotkaniach do tego, aby dziecko czuło się dobrze i komfortowo, bo tylko wtedy będzie chętnie przychodzić i z nami współpracować. 

Dziecko unika huśtania się i reaguje płaczem, gdy proponuję aktywności związane z ruchem liniowym. Jak stopniowo wprowadzać bodźce przedsionkowe, żeby nie wywoływać lęku, a jednocześnie wspierać rozwój układu równowagi?

Zaburzenia w obrębie układu przedsionkowego są bardzo trudne, zwłaszcza na początku terapii. Dziecko może być niechętne do podejmowania nowych wyzwań, może się szybko denerwować, potrzebować stale naszego wsparcia i asekuracji. Czasem nawet na sam widok sprzętu podwieszanego pojawia się nerwowość, stres i płacz. Dlaczego konieczne jest podejmowanie działań, które będą dziecko stopniowo oswajały z tego typu aktywnościami. Jest kilka ważnych zasad, które warto wykorzystać w codziennej praktyce:

• Zacznij od sprzętu ustawionego na podłodze, na którym będzie można ćwiczyć równowagę. Jest to np. równoważnia, świetnie sprawdzają się tory przeszkód z wykorzystaniem np. kostek do jogi, ścieżki równoważne z różnymi fakturami (stymulacja układu proprioceptywnego pomoże w wyciszeniu układu nerwowego). 
• Sprzęt podwieszany wieszaj na niskiej wysokości i nie zmuszaj dziecka do korzystania z niego. Jeśli masz taką możliwość, niech on sobie przez parę minut będzie w widocznym miejscu. Warto powiedzieć dziecku, że może go dotknąć albo np. pohuśtać na nim jakąś zabawkę.
• Jeśli chcesz wykonać jakieś zadanie na huśtawce, usiądź na niej wspólnie z dzieckiem, postaraj się na początku ograniczyć ruch do minimum. 
• Wprowadzaj ćwiczenia związane ze wspinaniem się na drabinki – na początku warto na jeden szczebelek, potem na dwa itd. Powoli przesuwaj granice, które ma dziecko, ale rób to z cierpliwością i empatią. Ważne jest, żeby zrozumieć, jakie są potrzeby dziecka i próbować powoli rozszerzać jego tolerancję na dany bodziec. 
• Pracując na układzie przedsionkowym, wprowadzaj sty...