Po przeprowadzeniu wywiadu z rodzicem/opiekunem dotyczącego przebiegu ciąży, porodu oraz funkcjonowania we wczesnym okresie noworodkowym i niemowlęcym oraz obserwacji dziecka i przeprowadzeniu obserwacji klinicznej, diagnosta określa profil sensoryczny dziecka oraz sposoby stymulacji.
Najważniejszą formą oceny postępów w procesie terapeutycznym jest obserwacja zachowania dziecka, a następnie wyciąganie wniosków dotyczących kontynuacji lub zmiany dalszej stymulacji.
U małych dzieci kluczowa jest ocena napięcia mięśniowego, symetrii i możliwych dysfunkcji, dzięki czemu możemy dobrać odpowiednią pozycję do wykonania stymulacji uwzględniających trudności dziecka.
Kolejną ważną kwestią dla osiągnięcia pozytywnych efektów u dziecka jest ocena możliwości rodziców do wprowadzania zalecanych form terapii (musimy upewnić się, że rodzic jest w stanie prawidłowo i przede wszystkim bezpiecznie przeprowadzić u dziecka pożądaną formę stymulacji).
Dobierając sensozabawę, musimy uwzględnić wiek dziecka oraz jego możliwości psychofizyczne.
Możliwe oznaki wczesnych zaburzeń sensorycznych występujące u niemowląt i małych dzieci:
- problemy z zasypianiem, częste wybudzanie się,
- częsty płacz, wzmożona drażliwość,
- problemy z jedzeniem (trudność z ssaniem piersi, trudność z rozszerzaniem diety, negatywne reagowanie na pewne struktury pokarmu, ich zapach itd.),
- unikanie dotyku widoczne już przy czynnościach pielęgnacyjnych (kąpiel, ubieranie, obcinanie paznokci, mycie włosów, zębów),
- unikanie zabaw i czynności, podczas których dziecko może się pobrudzić,
- szczypanie, gryzienie, uderzanie głową, mocne ściskanie innych, wciskanie się w małe przestrzenie,
- niechęć do jazdy w wózku, foteliku samochodowym,
- duża wrażliwość na jasne światło, zamykanie oczu, przecieranie ich,
- zaburzenie rozwoju psychoruchowego (omijanie poszczególnych kamieni milowych),
- opóźniony rozwój poznawczy,
- niechęć do zmiany pozycji,
- unikanie huśtania na huśtawkach lub niechęć do zakończenia tych czynności.
Formy wspomagania poszczególnych zmysłów z propozycją zabaw do ich stymulacji
Dotyk (formy wspomagania):
- kontakt „skóra ze skórą” (kangurowanie),
- empatyczna pielęgnacja,
- dbanie o skórę dziecka,
- kąpiele,
- masowanie,
- dotykanie i wprowadzani...
Dalsza część jest dostępna dla użytkowników z wykupionym planem
