Te objawy są często reakcją na stres i wynikają z niskiej tolerancji na stres oraz niedojrzałości emocjonalnej, co jest szczególnie widoczne u dzieci z ASD (zaburzenia ze spektrum autyzmu). Dodatkowo dzieci te mogą wykazywać zwiększoną wrażliwość na bodźce sensoryczne, co prowadzi do nadmiernych reakcji na dźwięki, dotyk czy światło. Zaburzenia te mogą również wpływać na codzienne funkcjonowanie dzieci, prowadząc do częstych nieobecności w szkole oraz trudności w relacjach społecznych. W związku z tym ważne jest wczesne rozpoznanie i odpowiednie wsparcie terapeutyczne, aby złagodzić objawy i poprawić ich jakość życia.
POLECAMY
Zespół wspiera dziecko
Zespół wsparcia dziecka w terapii psychosomatycznej zwykle składa się z różnych specjalistów, którzy współpracują, aby zapewnić dziecku kompleksową opiekę. W skład takiego zespołu mogą wchodzić psychoterapeuci, lekarze (np. pediatrzy, psychiatrzy), psycholodzy, fizjoterapeuci oraz dietetycy. Każdy z tych specjalistów wnosi unikalną perspektywę i umiejętności, które zapewniają holistyczne podejście do leczenia zaburzeń psychosomatycznych. Terapeuta integracji sensorycznej może znacząco wzbogacić ten zespół dzięki swojej specjalistycznej wiedzy na temat przetwarzania bodźców zmysłowych i ich wpływu na funkcjonowanie dziecka. Praca terapeuty SI polega na dostarczaniu kontrolowanych bodźców sensorycznych, które pomagają w regulacji układu nerwowego dziecka. Dzięki temu dzieci mogą lepiej radzić sobie z nadmiernym stresem i emocjami, które często towarzyszą zaburzeniom psychosomatycznym. Terapeuta SI może również pomóc w identyfikacji specyficznych potrzeb sensorycznych dziecka poprzez szczegółową ocenę i obserwację jego reakcji na różne bodźce. Dzięki temu możliwe jest dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb dziecka, co zwiększa jej skuteczność. Ponadto terapia integracji sensorycznej może wspierać rozwój kompetencji społecznych i komunikacyjnych dziecka, co jest istotne w kontekście terapii psychosomatycznej. Współpraca terapeuty SI z innymi członkami zespołu terapeutycznego umożliwia stworzenie spójnego planu działania, który uwzględnia wszystkie aspekty zdrowia dziecka – zarówno fizyczne, jak i emocjonalne.
Dlaczego zespół?
Opóźnienie diagnozy zaburzeń psychosomatycznych u dzieci w terapii integracji sensorycznej może prowadzić do szeregu negatywnych konsekwencji, które wpływają zarówno na ich zdrowie fizyczne, jak i psychiczne. Przede wszystkim dzieci mogą doświadczać przewlekłych objawów somatycznych, takich jak: bóle brzucha, głowy czy mięśni, które nie znajdują potwierdzenia w badaniach medycznych. Brak wczesnej interwencji może nasilać problemy emocjonalne, takie jak lęk czy depresja, które często towarzyszą zaburzeniom psychosomatycznym. Dzieci mogą czuć się bezradne i niezrozumiane, co pogłębia ich cierpienie i może prowadzić do izolacji społecznej. Opóźniona diagnoza zwiększa również ryzyko niepotrzebnych badań medycznych i procedur diagnostycznych, które mogą być dla dziecka stresujące i obciążające. Dlatego ważne jest, aby rodzice, opiekunowie i terapeuci SI byli czujni na objawy psychosomatyczne u dzieci i jak najszybciej szukali pomocy specjalistów w celu odpowiedniego zdiagnozowania i leczenia tych zaburzeń.
Gdzie się kończą kompetencje terapeuty SI?
Kompetencje terapeuty integracji sensorycznej (SI) kończą się tam, gdzie zaczynają się specjalistyczne potrzeby medyczne lub psychologiczne, które wymagają interwencji innych profesjonalistów. Gdy dziecko potrzebuje wsparcia w zakresie zdrowia psychicznego, emocjonalnego lub ma problemy zdrowotne niezwiązane bezpośrednio z przetwarzaniem sensorycznym, konieczna jest współpraca z innymi specjalistami. Psychologowie i psychoterapeuci mogą pomóc w radzeniu sobie z emocjami, lękami czy problemami behawioralnymi. Lekarze specjaliści, tacy jak pediatrzy czy psychiatrzy, są niezbędni do diagnozowania i leczenia schorzeń medycznych oraz przepisywania ewentualnych leków.
Zwracajmy uwagę!
Przy rozpoznawaniu zaburzeń psychosomatycznych i kierowaniu dziecka do kolejnych specjalistów, warto zwrócić uwagę na następujące aspekty:
- Objawy fizyczne bez wyraźnej przyczyny medycznej – częste bóle głowy, brzucha, mięśni, nudności czy zmęczenie, które nie znajdują potwierdzenia w badaniach medycznych.
- Zmiany w zachowaniu – nagłe zmiany w zachowaniu dziecka, takie jak: wycofanie społeczne, drażliwość, agresja czy trudności z koncentracją.
- Problemy emocjonalne – występowanie lęku, depresji, nadmiernego stresu lub trudności w regulacji emocji.
- Reakcje na stres – nasilenie objawów fizycznych lub emocjonalnych w sytuacjach stresowych, takich jak: zmiany w życiu rodzinnym, problemy szkolne czy konflikty rówieśnicze.
- Historia rodzinna – obecność zaburzeń psychosomatycznych lub innych problemów zdrowotnych w rodzinie, które mogą wskazywać na genetyczne predyspozycje.
- Problemy ze snem – trudności z zasypianiem, częste budzenie się w nocy lub koszmary senne.
- Unikanie aktywności – unikanie szkoły, zajęć sportowych lub innych aktywności społecznych z powodu dolegliwości fizycznych.
- Nadmierna wrażliwość sensoryczna – reakcje na bodźce sensoryczne, które już były akceptowalne, a w czasie terapii SI nie zmieniają się bądź się pogłębiają (np. dźwięki, światło).
- Brak poprawy mimo leczenia – utrzymywanie się objawów pomimo stosowania standardowych metod leczenia medycznego.
Jak wspierać dziecko z trudnościami psychosensorycznymi na zajęciach SI?
Istnieją ćwiczenia sensoryczne, które mogą wspierać dzieci z różnymi typami zaburzeń psychosomatycznych. Te ćwiczenia są zaprojektowane tak, aby pomóc dzieciom w regulacji emocji, redukcji stresu oraz poprawie ogólnego samopoczucia poprzez stymulację zmysłów...
Dalsza część jest dostępna dla użytkowników z wykupionym planem
