Zaburzenia praksji często w nomenklaturze opisuje się jako trudności z koordynacją. Można wyróżnić dwa typy występujących nieprawidłowości, mianowicie: apraksja i dyspraksja. Definicja dyspraksji odnosi się jako motorycznie uwarunkowane trudności o charakterze rozwojowym, wynikające z nieprawidłowego funkcjonowania struktur mózgowych odpowiedzialnych za planowanie i koordynację ruchów (przede wszystkim kory ciemieniowej, czołowej oraz połączeń między nimi), w konsekwencji czego występują zaburzenia w zakresie nabywania, automatyzacji i realizacji złożonych sekwencji ruchowych.
Autor: Dominik Urbaniak
lic.