Zaburzenia przetwarzania informacji wzrokowej w mózgu, czyli korowe zaburzenia widzenia, mają bardzo szeroką definicję. Ponadto różni autorzy, w zależności od pochodzenia i rozwoju badań, wprowadzili rozróżnienie pomiędzy zakresem korowych (ang. cortical), mózgowych (ang. cerebral) i kognitywnych (ang. cognitive) zaburzeń widzenia.
W dynamicznie rozwijającym się świecie, gdzie dominuje praca z wykorzystaniem urządzeń cyfrowych, problemy wzrokowe stają się coraz bardziej powszechne, zwłaszcza wśród dzieci i nastolatków. Jednym z kluczowych aspektów prawidłowego funkcjonowania wzroku jest akomodacja – zdolność oka do dostosowywania się do oglądania obiektów z różnych odległości. Odpowiednie zrozumienie mechanizmów akomodacji i jej zaburzeń ma fundamentalne znaczenie dla wczesnego wykrywania i skutecznego leczenia problemów wzrokowych, które mogą mieć znaczący wpływ na rozwój edukacyjny i społeczny młodego pokolenia.
W obecnych czasach, kiedy nasze życie w coraz większym stopniu zależy od zdolności wzrokowych, problem niedowidzenia stanowi poważne wyzwanie zdrowotne i społeczne. Niedowidzenie, czyli obniżenie ostrości widzenia w jednym oku mimo zastosowania najlepszej możliwej korekcji okularowej (lub soczewkowej), pozostaje jednym z najbardziej mylących i często niedocenianych zaburzeń wzroku.
Diagnozę funkcjonalną widzenia mogą wykonywać różne osoby, w tym osoby bez ścisłego medycznego wykształcenia zawodowego związanego ze wzrokiem. Należy na początku zapoznać się z rozwojem wzroku u dzieci – jak dzieci uczą się patrzeć, jakie są poszczególne elementy procesu widzenia (fizyczne i psychiczne). Co zatem należy wiedzieć przede wszystkim?
