Współczesne dzieci, nie tylko te uczęszczające na terapię SI, są często zestresowane, pobudzone, impulsywne, mają trudności ze skupieniem uwagi. Czy możemy im pomóc?
Współczesne dzieci, nie tylko te uczęszczające na terapię SI, są często zestresowane, pobudzone, impulsywne, mają trudności ze skupieniem uwagi. Czy możemy im pomóc?
Diagnoza integracji sensorycznej umożliwia prawidłowe określenie trudności dziecka oraz – w następstwie wysnutych wniosków – wyznaczenie celów terapeutycznych bliższych i dalszych. Analizując poszczególne zmysły wg modelu klasyfikacji zaburzeń przetwarzania sensorycznego wg Miller, zaburzenia te dzielimy na trzy podgrupy: zaburzenia modulacji sensorycznej, do których należy: nadreaktywność sensoryczna, podreaktywność sensoryczna oraz poszukiwanie sensoryczne wrażeń; zaburzenia ruchowe o bazie sensorycznej, z podziałem na zaburzania posturalne oraz dyspraksję, oraz zaburzenia różnicowania sensorycznego w obszarze konkretnych zmysłów. Co dalej?
Czy zastanawialiście się kiedyś, co najszybciej wpływa na zmianę postawy/nastawienia/emocji dziecka? Co może zadziałać i przynieść efekt prawie od razu? Co zrobić, by zestresowane, wystraszone czy zmęczone dziecko było gotowe do interakcji, zabawy i współpracy? Od stymulacji którego zmysłu warto rozpocząć terapię?
Czy integracja sensoryczna zniweluje wszystkie trudności dzieci? Nie, oczywiście, że nie, bo przyczyny trudności mogą być różne i warto do nich dotrzeć. Jednak im szersza wiedza, umiejętności i doświadczenie terapeuty, jego uważność na potrzeby dziecka, jego trudności i wyzwania, tym skuteczniej można pomóc dziecku. Umiejętność budowania relacji i dobrania aktywności w taki sposób, by dziecko w przyjaznej atmosferze doświadczało takich wyzwań, które poprzez regulację układu nerwowego przyniosą jak najwięcej korzyści, to wyzwanie, które warto podjąć. Warto więc mieć szeroki wachlarz narzędzi/ćwiczeń, które będą wspierały dziecko. I nie zapominajmy przy tym, że naszym celem jest jak najbardziej kompleksowe wsparcie dziecka, a nie „walka” z jego nadpobudliwością, nadruchliwością czy różnymi trudnościami.
O samoregulacji i stresie pisałam już niejeden raz na łamach naszego czasopisma. Dziś chciałabym zająć się tym tematem od strony bardziej praktycznej. Samoregulacja, czyli zdolność do zarządzania własnymi emocjami i zachowaniami w odpowiedzi na różne sytuacje, w tym również na stres, jest niezwykle ważną umiejętnością, którą dzieci powinny rozwijać od najmłodszych lat.