Autor: Bożenna Odowska-Szlachcic
Zjawisko reakcji „walki i ucieczki’’ (ang. a child’s fight or flight response) opisał i nazwał amerykański neurolog, fizjolog i psycholog W. Bradford Cannon. Jest ono zapisane biologicznie w naturze człowieka. W odpowiedzi na stres lub czynnik stresujący mózg aktywuje układ współczulny poprzez reakcję „walcz lub uciekaj” uwalniając w ten sposób hormony odpowiedzialne za jej wystąpienie.
Odbieranie i rozumienie świata zależą od charakteru i sprawności naszych zmysłów. Jeśli któryś z nich jest uszkodzony lub nie funkcjonuje, wówczas obraz świata jest niepełny lub zniekształcony. Wzrok należy do najważniejszych zmysłów człowieka, ponieważ pozwala mu odbierać 80% informacji z otoczenia.
Podczas wywiadu, przed badaniem procesów przetwarzania sensorycznego u małego dziecka z chorobą lokomocyjną, należy zapytać rodziców, czy dziecko nie chorowało na zapalenie błędnika i na zakaźne choroby wieku dziecięcego. Bakteryjne lub wirusowe zapalenie błędnika powoduje u dzieci zawroty głowy i trudności z równowagą przy wstawaniu. Może też wystąpić oczopląs, światłowstręt oraz problemy ze słuchem. Co jeszcze powinien wiedzieć terapeuta w pracy z takim dzieckiem?
X nerw czaszkowy (błędny) jest najdłuższy i ma największą liczbę funkcji spośród pozostałych nerwów czaszkowych. Rozpoczyna swój przebieg w ciele w pniu mózgu i ma liczne rozgałęzienia oraz połączenia. Łączy mózg z jelitami i odpowiada za relacje człowieka ze światem zewnętrznym.
Dojrzałość neurologiczna i procesy przetwarzania sensorycznego opierają się na naturalnych, biologicznych stymulatorach rozwoju, do których należą odruchy niemowlęce (ang. primary reflexes) i nerwy czaszkowe (łac. nervi craniales). Dwanaście par nerwów czaszkowych odgałęzia się bezpośrednio od mózgu, a nie od rdzenia kręgowego.
