Dział: WSPÓŁPRACA INTERDYSCYPLINARNA

Mózgowe porażenie dziecięce (MPD) to grupa zaburzeń neurologicznych pojawiająca się tuż po urodzeniu lub we wczesnym dzieciństwie, która trwale wpływa na kontrolę mięśniową, równowagę i koordynację nerwowo-mięśniową. Uszkodzenie związane jest z centralnym układem nerwowym, szczególnie z mózgiem. Etiologię, epidemiologię oraz pełną listę objawów pozostawiam do doczytania we własnym zakresie. Podkreślę tylko, że w pracy z dziećmi z MPD wiedza ta ma kluczowe znaczenie dla naszego podejścia terapeutycznego, szczególnie w zakresie zrozumienia pacjenta oraz jego możliwości. Pozwala też nam na wytyczenie odpowiedniego celu głównego.

Najczęściej występująca aberracja chromosomowa – trisomia 21 pary charakteryzuje się wieloma objawami z różnych systemów sensorycznych, w tym wzrokowego i słuchowego, a także z układów anatomicznych wpływających na rozwój sensomotoryczny, jak: układ sercowo-naczyniowy, gastrologiczny, mięśniowy i kostno-szkieletowy. Znajomość ich wszystkich jest niezbędna w procesie planowania terapii i dobierania zabaw, jednak dopiero przeprowadzenie wywiadu wraz z diagnostyką funkcjonalną dostarczają najwięcej informacji o dziecku, które mamy w terapii.

W ostatnim numerze dużo pisałam o wiedzy, budowaniu relacji i o samodzielności, ponieważ uważam, że są to trzy ważne filary w terapii SI u dzieci z niepełnosprawnością ruchową. Jest to bardzo ogólny temat, od którego dobrze jest rozpocząć, by móc w następnych artykułach z tego cyklu kontynuować wątek, rozpatrując konkretne jednostki chorobowe.

Kolejna odsłona naszego cyklu „Pomysły na zabawy i ćwiczenia z wykorzystaniem przedmiotów codziennego użytku” dotyczy użycia różnego rodzaju spinaczy (klamerek do bielizny, spinaczy biurowych, spinek i różnorodnych szczypaków). Ten rodzaj pomocy daje wiele możliwości wsparcia dziecka w zakresie rozwijania koordynacji wzrokowo-ruchowej, planowania motorycznego oraz doskonalenia chwytu.
To również doskonały sposób, aby przy realizowaniu zabaw w odpowiednio dobranym scenariuszu, wpływać na poprawę funkcjonowania podstawowych układów sensorycznych: przedsionkowego, dotykowego oraz proprioceptywnego, a także wzrokowego i słuchowego.                              
 

W dzisiejszym skomplikowanym i wymagającym świecie dbanie o dobrostan dzieci i ich rodzin staje się priorytetem. W miarę jak zrozumienie różnorodnych potrzeb dzieci i młodzieży stale ewoluuje, tak samo muszą rozwijać się metody i podejścia terapeutyczne, aby sprostać tym wyzwaniom. Jednym z najbardziej obiecujących i efektywnych podejść do pracy na rzecz dziecka i jego rodziny jest interdyscyplinarna praca terapeutyczna, a nie tylko praca nad elementami związanymi z procesami przetwarzania sensorycznego.

Do gabinetu SI przychodzą pacjenci ze złożonymi problemami. Niektórzy obok zaburzeń integracji sensorycznej potrzebują także wsparcia fizjoterapeutycznego. Terapeuta integracji sensorycznej może z powodzeniem prowadzić pacjenta z wadą postawy. Bardzo ważną rolę odgrywa badanie kliniczne. Podejmując się leczenia pacjenta, kluczowe jest, aby nie przeoczyć rozwoju wady postawy. W przypadku progresji konieczne jest odesłanie do specjalistów zajmujących się skoliozami. W artykule skupimy się przede wszystkim na nieprawidłowej postawie w obrębie kręgosłupa.

Badanie optometryczne dzieci to kluczowy element wczesnej interwencji w zakresie zdrowia wzroku. W dobie rosnącej liczby godzin spędzanych przed ekranami komputerów i tabletów problematyka ta nabiera szczególnego znaczenia. W kontekście edukacyjnym nauczyciele i terapeuci są często pierwszymi osobami, które mogą zauważyć symptomy problemów wzrokowych u dzieci. Dlatego też zrozumienie tego, na czym polega badanie optometryczne dzieci i dlaczego jest to tak ważne, może mieć znaczący wpływ na rozwój i jakość życia dzieci. Co jeszcze warto wiedzieć?

Niniejszy artykuł jest pierwszym z całego cyklu praktycznych wskazówek, ale również i opisów przypadków terapii z użyciem integracji sensorycznej u dzieci z opóźnionym rozwojem ruchowym. Grupę tak różnorodnych dzieci bardzo ciężko jest określić jednym wyrażeniem, jednak myślę, że ostatecznie to określenie będzie najlepsze, ponieważ z taką diagnozą na skierowaniu początkowo przychodziła większość moich pacjentów. Dopiero dalsza diagnostyka wykazywała obecność takich jednostek chorobowych, jak: rzadkie zespoły genetyczne; padaczka (w tym również zespół Westa); dystrofia mięśniowa zarówno Duchenne’a, jak i Beckera, ale także obręczowo-kończynowa; spektrum autyzmu. Na przestrzeni całego cyklu artykułów chciałabym również opisać swoje doświadczenia terapeutyczne z dziećmi z przepukliną oponowo-rdzeniową, mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD), zespołem Downa, porażeniem Erba, zespołem łamliwego chromosomu X, hipoplazją ciała modzelowatego.